Historia obyczajowa
Historia obyczajowa
przypadku tworzenia takiej odmiany opowiadania na podstawie wyimków z Roczników Długosza, trzeba pamiętać, żeby historia miała charakter realistyczny. Zarówno jej bohaterowie, jak zdarzenia, które staną się ich udziałem, muszą być prawdopodobne. Tak samo, gdy chodzi o miejsca zdarzeń, wygląd bohaterów, ich wiedzę o świecie czy sposoby reagowania.
Uwzględnianie zasad prawdopodobieństwa nie wyklucza fantazji i kreacji. Oznacza, że kreacja musi odpowiadać realiom znanym z badań historycznych na temat detali czy reguł życia społecznego.
W takim opowiadaniu smoki, wampiry, czarodzieje i „inny tego typu proletariat”, gdyby użyć sformułowania Adolfa Nowaczyńskiego, nie ma racji bytu. Jeśli magia, to tylko wtedy na przykład, gdy w grę wchodzą podejrzenia o czary, czyli rzeczywisty element oceniania w swoim czasie pewnych zdarzeń i ludzi oraz skutki tego. Jeśli księżniczki czy królewny, to takie, o których wzmiankują nauki historyczne.
W takich opowieściach uczucia i pragnienia bohaterów konfrontowane są na ogół z regułami obowiązującymi w świecie, do którego bohaterowie należą. Reguły dotyczą zaś tego na przykład, co i komu wypada, co nie, co i jak się robi, czego się nie robi i dlaczego, co i jak wygląda, co i jak się mówi. Złamanie obowiązujących reguł powoduje konflikt i kłopoty. Wszystko jest zanurzone w realiach codziennego życia i zależne od środowiska, o którym mowa.